Als drie zeventienjarigen hebben we, vanuit onze interesse in de zorg en onze wens om een boek te schrijven, ons profielwerkstuk gewijd aan emoties in de zorg. We ontvingen er een prijs voor en kregen uiteindelijk het verzoek om het werkstuk uit te breiden en er een boek van te maken. Met dit boek vragen we nu aandacht voor de gevoelens die zorgverleners tijdens hun werk ervaren, zoals de vreugde van succes, het verdriet van verlies, de druk van voortdurende verantwoordelijkheid en de voldoening van het maken van een verschil.
Het mens achter de witte jas
Al snel ontdekten we dat achter elke witte jas een wereld van emoties schuilgaat die vaak onzichtbaar blijft. Tijdens de interviews werd het duidelijk hoe zwaar het werk in de zorg kan zijn. Veel zorgverleners vertelden ons over de emotioneel beladen situaties waarmee ze dagelijks worden geconfronteerd. De vraag van een arts, ‘Hoe kun je iemand troosten als je zelf getroost moet worden?’, bracht ons naar de kern van ons onderzoek: de kwetsbaarheid van zorgverleners. Hoe kunnen zij hun werk blijven doen als ze zelf worstelen met de emoties die hun werk met zich meebrengt? Deze vraag vormt de rode draad door ons boek en biedt inzicht in wat het werkelijk betekent om zorgverlener te zijn. Via 27 interviews met artsen, verpleegkundigen en andere zorgverleners hebben we de menselijke kant van de medische wereld belicht.
De nieuwe generatie: meer open voor emoties
Eén van de belangrijkste inzichten die we tijdens onze interviews opdeden, was dat de jongere generatie zorgverleners anders met emoties omgaat dan hun voorgangers. Vroeger was het ongebruikelijk voor een arts om emoties te tonen; tranen in de behandelkamer werden beschouwd als een teken van zwakte. Tegenwoordig wordt hier met een andere blik naar gekeken. In onze gesprekken met jongere artsen en verpleegkundigen merkten we dat zij veel opener zijn over zowel hun eigen emoties als die van hun patiënten. Sterker nog, ze zien dit als een kracht in hun werk, in plaats van een zwakte.
De kracht van verhalen in de zorg
Toen we twee jaar geleden als zeventienjarige scholieren aan dit project begonnen, wisten we nog niet precies wat ons te wachten stond. Met gezonde spanning stapten we in de trein voor ons eerste interview, en voor we het wisten, reisden we door heel Nederland om de prachtige verhalen van zorgverleners te horen. We waren verrast door hun openheid. De toewijding van de zorgverleners zorgde telkens weer voor inspirerende gesprekken.
Dit project heeft ons niet alleen meer inzicht gegeven in de zorgsector, maar heeft ons ook persoonlijk gevormd. We zijn gegroeid in ons vermogen om empathie te tonen en kritisch te reflecteren, kwaliteiten die we in elk gesprek opnieuw hebben toegepast.
Nu nodigen we jou uit om zelf te lezen en mee te groeien. Ontdek de verhalen van artsen, verpleegkundigen, therapeuten en psychologen die niet alleen inspireren, maar ook waardevolle nieuwe inzichten bieden. We hopen dat Als de dokter huilt niet alleen zorgverleners herkenning biedt, maar ook het bredere publiek een dieper inzicht geeft in de emotionele dynamiek van de zorg.
Over Nisa Ertugrul
'Als de dokter huilt' is geschreven door drie jonge vrouwen. Nisa Ertugrul, Ilse Hofman en Febe Deden waren zeventien toen ze hun gelijknamige profielwerkstuk schreven. Voor dit boek hebben ze hun bekroonde werkstuk herzien en uitgebreid.
Over Ilse Hofman
Als de dokter huilt is geschreven door drie jonge vrouwen. Ilse Hofman, Nisa Ertugrul en Febe Deden waren zeventien toen ze hun gelijknamige profielwerkstuk schreven. Voor dit boek hebben ze hun bekroonde werkstuk herzien en uitgebreid.
Over Febe Deden
Als de dokter huilt is geschreven door drie jonge vrouwen. Febe Deden, Nisa Ertugrul en Ilse Hofman waren zeventien toen ze hun gelijknamige profielwerkstuk schreven. Voor dit boek hebben ze hun bekroonde werkstuk herzien en uitgebreid.
