In 'Minder opzien tegen schrijven' verwachtte ik redenen, voorbeelden en tips op het gebied van schrijfangst. Voor mijzelf, maar ook om vanuit mijn rol als junior organisatieadviseur mensen te helpen met schrijven. En ik hoopte op een handige schrijfwijzer met tips om een tekst vorm te geven en dergelijke. Aan deze eerste verwachtingen voldeed de inhoud van het boek. Heb je behoefte aan een schrijfwijzer, dan kun je beter een ander boek lezen. Theo IJzerman en Johannes de Geus beginnen met een theoretische behandeling van schrijfangst. Het was voor mij erg herkenbaar om te lezen dat je iets van jezelf bloot geeft tijdens het schrijven. Maar u bent er niet bij als de lezer uw stuk leest en daarop reageert. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een presentatie, kunt u niet reageren op de respons van de lezer. Daardoor kunnen er belemmerende gedachten ons brein binnensluipen tijdens het schrijven, aldus de auteurs. Oorzaken van deze gedachten zijn bijvoorbeeld faalangst, assertiviteitsproblemen en onzekerheid. Deze laatste was meteen erg treffend. Tijdens het schrijven van de eerste alinea van deze tekst spookte er gedachten door mijn hoofd als: 'de lezers denken vast; wat een raar mens met haar kledingkast.' De auteurs merken terecht op dat dit soort gedachten het schrijfproces niet bevorderen. Daarnaast gaan de auteurs in op problemen tijdens het schrijven. Bijvoorbeeld dat er geen georganiseerde feedback is, of dat er niet genoeg bekend is over de lezer. Ook behandelen zij dyslexie en organisatie-invloeden bij het schrijven. Dit laatste onderwerp sprak mij als organisatieadviseur erg aan. In dit hoofdstuk koppelen IJzerman en De Geus elementen van de sociotechniek aan schrijfangst, wat tot een verfrissend hoofdstuk leidt. Dan volgt een illustratie van het eerste stuk. Mensen met schrijfangst doen in het derde deel hun verhaal en de auteurs geven aan hoe zij geholpen kunnen worden. Hoewel er in deze eerste delen veel herkenbare punten naar voren komen, vind ik het zware kost. De nadruk ligt echt op diepere psychologische processen. Vooral bij het hoofdstuk met de verhalen van schrijfangstigen lagen de oplossingen niet in praktische en concrete zelfhulptips, maar was er professionele hulp nodig. Dit heeft me doen inzien dat schrijfangst een echte angst is en erg diep kan zitten bij mensen. Uit de zelftest bleek dat het met mijn schrijfangst wel meevalt, vandaar dat ik uit deze hoofdstukken minder voor mezelf heb kunnen halen. Die informatie vind ik overigens interessant voor als ik als organisatieadviseur anderen moet begeleiden om te schrijven. Handig zijn de voorbeelden van een slechtnieuws- en opzegbrief. In het derde deel staan tips om met plezier te gaan schrijven. Vervolgens komen de auteurs met vijftig aanwijzingen voor als u verder wilt komen als schrijver. Een heel aantal van deze tips heb ik toegepast tijdens de totstandkoming van deze recensie. De 40%-20%-40% regel bijvoorbeeld. Het heeft me goed geholpen, deze recensie was twee dagen na het lezen van het boek klaar en verzonden. Is het een goede tekst? Oordeel zelf maar. Vindt u het niks, dan beroep ik me op tip nr. 14: Accepteer jezelf met al je tekortkomingen.
Recensie
Minder opzien tegen schrijven
Ik ben een echte boekenwurm. Dus toen ik bij Adviestalent de kans kreeg om boeken te lezen en te recenseren voor managementboek.nl, meldde ik mij meteen aan. En toen had ik het boek uit. Dan moet er een recensie komen en dát was ik even vergeten. Het uitstellen begon. Op een middag vertoonde ik uitstelgedrag door mijn uitstelgedrag te analyseren. Er vlogen pakkende beelden door mijn hoofd: zenuwachtig starend naar mijn mail omdat ik niet op 'send' durfde te drukken. Vragend aan het bureau van een collega of zij alsjeblieft nóg een keer mijn stuk wilde lezen voordat het naar de opdrachtgever moest. Of die keer dat ik eerst mijn kledingkast moest ordenen, voordat ik die belangrijke nota kon schrijven. Na deze confronterende herbelevingen, vond ik het tijd voor 'Minder opzien tegen schrijven' van Theo IJzerman en Johannes de Geus.
