De verdienste van Metze is dat hij recht is blijven doen aan het verhaal over de levensloop van de grootindustrieel. Daarmee steekt zijn biografie van Philips uit boven het fenomeen ‘managementboek’. Op zoek naar biografisch materiaal, vaak diep verstopt tussen allerlei zakelijke correspondentie, sprak Metze met een enkele hoogbejaarde ooggetuige. Ook sprak hij met inmiddels eveneens bejaarde kleinzonen. Samen met de vondsten in het familiearchief en het uitgebreide bedrijfsarchief, leverde dat een compleet en rijk geschakeerd beeld op. Het toont hoe Anton Philips met een flinke serie trucs opereerde op het scherp van de snede.
Als biograaf op zoek naar het wezen van zijn persoon en zijn diepere drijfveren, concludeert Marcel Metze dat Anton Philips vooral een zondagskind was. Hij heeft veel te danken aan zijn ongecompliceerde gezondheid, en aan de mensen om hem heen. Dat waren eerste klas adviseurs en eerste klas medewerkers. Natuurlijk stelt Metze zich de vraag wie Anton Philips was. Hij komt tot de conclusie die zich al bij het begin van zijn onderzoek, bij het beeld van Anton’s jongensjaren, aan hem had opgedrongen. En die conclusie luidt: ‘Veel voer voor psychologen is er niet. De indruk die blijft, is die van een haantje de voorste, een lefgozertje met een extravert karakter, dat in minder gunstige omstandigheden had kunnen uitgroeien tot een ongeleid projectiel.’
Over Pierre Pieterse
Pierre Pieterse was tot februari 2022 hoofdredacteur van Managementboek Magazine.
