De subtitel van het boek is ‘Hoe met een paar klassieke aanpassingen agile werken voor iedereen succesvol kan zijn’ is nogal een belofte. Deze belofte moet door de twee hoofdpersonen van het verhaal, Bob en Charles, waargemaakt worden. Zij nemen ons mee in de wondere wereld van agile en resultaatgericht werken. Bob is een manager die onder druk staat in zijn organisatie om tijdig diverse marketingcampagnes op te leveren. Charles en Bob zijn vaders die regelmatig aan de kant van het voetbalveld staan om hun kinderen aan te moedigen en tussendoor praten ze over de problemen van Bob. Een handige bijkomstigheid bij deze gesprekken is dat Charles zijn boterham verdient als scrum-consultant. En dus kan Bob uitleggen (en daarmee ook ons lezers) wat scrum inhoudt. Want het boek gaat meer over scrum dan over agile, denk ik want de auteurs leggen het verschil tussen deze twee niet echt uit.
Het blijkt dat Bob tegen de grenzen van het agile werken was aangelopen en hij ‘…had genoeg van de klassieke waterval-methode: dat schoot namelijk niet op. Daarom voerde hij agile werken in.’ Hij introduceerde scrum waarmee hij sneller resultaten ging opleveren, maar ook een aantal problemen erbij kreeg, zoals de samenwerking in het team, de matige voortgangsrapportages en een gebrek aan overzicht. Gelukkig wordt de reddende hand uitgestoken door de scrummende voetbalvader.
Bob had blijkbaar wat slordig en ondoordacht scrum ingevoerd, maar gelukkig leert Charles hem stap voor stap, tussen de voetbalwedstrijden door, hoe het beter kan. In ieder geval is het volgens hem nodig ‘om meer kennis in de teams te stoppen. Dat kan door aparte trainingen en door training on the job: gewoon de scrum master uitleg laten geven’. De achterdochtige Groninger in mij vond dit een logisch advies uit de monden van de drie auteurs die trainingen verzorgen, maar dat terzijde.
Elk hoofdstuk wordt afgesloten met een kort theoretisch verdiepend blok, soms over scrum, over prioriteitsstelling, de burn-down chart maar ook over andere onderwerpen zoals compliancy, kanban, Prince2 Agile en architectuur. Soms vatten die afsluitende blokken het voorgaande samen maar vaker ook niet. Het had mij geholpen dat de auteurs per hoofdstuk even de kern van het voorgaande hadden samengevat. Hoe dan ook, de auteurs leggen, bij monde van Charles, helder uit wat er nodig is om scrum goed in te voeren. Na lezing kent de lezer die geen of weinig van scrum heeft, de basics.
In de laatste hoofdstukken gaan de mannen onder meer in op de rol van Prince2, als methode om overzicht te houden op de onderhanden projecten. Daar wordt een van de vragen die Bob had, hoe houd ik overzicht, beantwoord.
Verder wordt in het laatste deel antwoord gegeven op de vraag of alles in scrum kan en of er geen projecten meer nodig zijn. Het antwoord van de scrum expert is twee keer nee. Charles zegt daarover: ‘Als je het werk naar de lijn brengt, spreek je van continuous development. Als je de mensen naar het werk brengt, spreek je over een project. Een project is een tijdelijke organisatie. Het inrichten van zo’n tijdelijke organisatie kost tijd en dat moet je alleen doen als het nodig is. Een project moet je doen bij domein overstijgende vraagstukken met veel belanghebbende partijen, waarbij het product pas geleidelijk aan duidelijker wordt en waar veel risico’s aan verbonden zijn en veel afstemming nodig is’.
Volgens Charles kan niet ieder project agile worden uitgevoerd. ‘Agile is het meest geschikt waar een sterke interactie met de gebruiker nodig is. In specificatie gedreven projecten is waterval of een combinatie van waterval en agile geschikter. …. Wel is het zo dat op onderdelen agile kan worden gewerkt; met sprints, met daily stand-ups en dergelijke.’
Scrum is, volgens de bedenkers van Scrum, een methode die je niet een beetje kunt doen, en datzelfde geldt ook voor Prince2. Agile daarentegen is een gedachtengoed dat je kunt toepassen, aangepast aan de specifieke situatie. Een beetje agile kan dus wel.
Niet vaak heb ik zo het verschil tussen project, agile en scrum zo duidelijk uitgelegd gezien.
Oh ja, maken ze belofte waar dat ‘met een paar klassieke aanpassingen agile werken voor iedereen succesvol kan zijn.’ Als je agile definieert als flexibel en resultaat gericht werken met veel verantwoordelijkheid bij de uitvoerenden met veel ruimte voor veranderingen en met weinig bureaucratie, dan helpt dit boek je op weg.
Over Rudy Kor
Rudy Kor is zelfstandig organisatieadviseur en auteur van diverse managementboeken. Tot voor kort werkte hij (als senior partner) bij Twynstra Gudde. Hij startte zijn werkzame leven bij Philips in Eindhoven. Als adviseur helpt hij (project)managers bij het effectiever inrichten van hun projecten. Als veellezer wordt hij gedreven door nieuwsgierigheid en schrijft regelmatig boekrecensies.
