Nu, negen jaar en alweer flink wat nieuwe bergpieken later, komt ze met een nieuw boek: Top-inspiratie, waarin ze de levenslessen die ze heeft opgedaan als bergbeklimmer, probeert te vertalen naar ons, gewone mensen die ook heus wel eens een topprestatie zouden willen leveren. Een en ander gelardeerd met fraai fotowerk van haar eigen hand en die van haar man Henk.
We leren over de weg die je te gaan hebt als je iets buitengewoons wilt presteren. Van de eerste droom erover, via het geloof dat je het kunt naar de daadwerkelijke voorbereiding en de voordelen en valkuilen van werken in een team. Drive is belangrijk, alsmede het stellen van prioriteiten en omgang met tegenslag, waarna het bereiken van het doel een onvervalste topervaring zal zijn.
Staartjes is authentiek en verdient alle lof voor haar prestaties. Maar wie een bedrijf wil opzetten en op zoek is naar een inspiratiebron om zich tijdens de marsroute naar succes van goede raad te voorzien, heeft aan dit boek niet zoveel. En dat is wel de pretentie.
Wat er staat is allemaal net iets te voor de hand liggend en te weinig uitgediept om werkelijk impact te maken. Voorbeeld: Onder het kopje ‘afdaling’ vertelt Staartjes over een angstige afdaling van de Gasherbrum-1 in Pakistan, die ze in 2004 beklom: 'Het valt niet mee, de eerste traverse. Sterker nog, ik ben kapot en doodsbang (...).' Boodschap: de beklimming is pas voorbij als je levend terug in het dal staat. Waarna ze doorgaat: 'Ook in het dagelijks leven moet je niet te vroeg juichen. Natuurlijk, (...) Het rondmaken van een fusie brengt je in juichstemming. Maar daarna begint het lastigste deel: een succes maken van (...) die fusie. En dat is bepaald niet eenvoudig. Hoe vaak gaat het niet mis? Geen topervaring zonder afdaling.'
De anekdote had ik graag wat uitgebreider willen lezen en de les had wat mij betreft achterwege mogen blijven. Toch maar eens aan Hoog spel gaan beginnen misschien?
