Een bedrijf kan een groot aantal technieken gebruiken bij de analyse van een bedrijfstak en deze vertalen in een effectieve concurrentiestrategie. De structuur van een bedrijfstak wordt gekenmerkt door vijf concurrentiekrachten. Deze krachten worden uitgeoefend door leveranciers, kopers, toetreders, substituten en concurrenten die wedijveren om de gunsten van de consument. Samen bepalen ze het winstpotentieel in de desbetreffende bedrijfstak.
Een diagnose van de concurrentie in een bedrijfstak, alsmede van de factoren die daaraan ten grondslag liggen, biedt een bedrijf de mogelijkheid om binnen die bedrijfstak zijn sterke en zwakke punten vast te stellen. Op basis hiervan kunnen drie generieke strategieën worden geformuleerd:
1. De strategie van het kostenleiderschap is erop gericht een algeheel kostenvoordeel te behalen in de bedrijfstak door schaalvoordelen, ervaring, kostenbeheersing, het vermijden van kleinschalige inkopers, enzovoorts.
2. De tweede generieke strategie is het differentiëren van het productenpakket, waardoor iets gemaakt wordt dat overal in de bedrijfstak als uniek wordt beschouwd.
3. De derde strategie tenslotte, is de zogenoemde focus. Hierbij streeft een bedrijf er niet naar om de gehele bedrijfstak te bedienen, maar kiest het zorgvuldig bepaalde groepen kopers. De gedachte hierachter is dat men nauw gedefinieerde doelgroepen beter van dienst kan zijn dan de breder opererende concurrenten dat kunnen.
Het is praktisch onmogelijk meer dan één generieke strategie na te streven. De onderneming die dit probeert raakt tussen wal en schip. Dit zal ten koste gaan van de winstgevendheid en strategische actie is in zo'n situatie dan ook geboden. Er moet dan ook een keuze worden gemaakt uit één van de drie generieke strategieën.
