Sinds 1 januari 2016 is het wettelijk verplicht dat organisaties het lekken van digitale persoonsgegevens melden. Niet zo spannend, denk je? Wél als je het eerste voorbeeld leest in het praktijkboek Grip op datalekken.

Leidinggeven aan professionals? Niet doen! Aldus prof. Matthieu Weggeman in zijn gelijknamige en bekroonde Managementboek van het Jaar 2007. Inmiddels ligt dat volgens hem toch iets genuanceerder. De nieuwe Weggeman heeft dan ook als titel ‘Essenties van leidinggeven aan professionals‘. Maar is dit wel een echte nieuwe Weggeman?

Ben jij manager en werk je nog steeds niet aan je eigen overbodigheid? Dan is het oppassen geblazen, want voor dat je het weet maakt het werk jou overbodig. Niet als persoon, wel in je traditionele command & control managementfunctie. Het sterke boek Ontmanagen voor managers leert je hoe méér bij te dragen, door minder te managen.

Echt waar, in eerste instantie werd ik helemaal niet warm van de titel Reinventing organizations, geschreven door een voormalig McKinsey consultant.

Crew Resource Management (CRM) is een begrip uit de luchtvaart voor niets anders dan effectieve samenwerking in teams. Dit om effectiever, veiliger en misschien ook wel efficiënter teamdoelen te bereiken. Inmiddels maakt het ook buiten de luchtvaart een opmars, bijvoorbeeld in operatieteams in ziekenhuizen.

Zeg eens eerlijk, word jij wél blij van tegenspraak? Waarschijnlijk niet, net als ik. Toch ontbreekt het in vrijwel geen enkel kritisch evaluatierapport en hoor je het overal om je heen: ‘Organiseer tegenspraak’. Bij dat woord organiseren moet er een lichtje gaan branden. Blijkbaar gaat tegenspraak, zowel het geven als het ontvangen ervan, niet vanzelf. Maar hoe organiseer je dat dan? Gelukkig heeft journalist Peter van Lonkhuyzen er een pakkend boek over geschreven: Tegenspraak.

Kennis is macht. Is dat nog wel zo? Of is juist besef van niet weten het nieuwe weten? Steeds meer publicaties gaan over dit onderwerp, als reactie op falend maakbaarheid denken in complexe situaties. Het fascinerende boek Not Knowing, uitgeroepen tot boek van het jaar door het Britse Chartered Management Institute, neemt ons mee op expeditie in dit onontgonnen gebied.

Less is more? Een definitie van minimalisme is 'het streven om met zo eenvoudig mogelijke middelen een doel te bereiken, een effect te bewerkstelligen.' Zou het niet mooi zijn om op minimalistische wijze met risico’s om te kunnen gaan? Om zo eenvoudig mogelijk organisatie- of teamdoelen te realiseren, ondanks onzekerheden en bijbehorende risico’s? Als je antwoord hierop bevestigend is, dan heb ik goed nieuws: minimaal management is in opmars.

Minimaal management, wie wordt daar blij van? Als het aan Paul Verburgt ligt vrijwel iedereen: de manager zelf - althans diegene die overblijft -, de medewerker en de klant.

‘Verzekeren kan altijd nog’ is de nuchtere titel van een sterk boek. Het richt zich op een beroepsgroep die een forse omslag moet maken: de verzekeringsadviseur en hun gesprekspartners. Het verkopen van polissen op louter provisiebasis is immers niet meer toegestaan. De titel geeft niets minder dan een revolutie in de verzekeringsbranche weer. Het gaat anno nu namelijk in de eerste plaats om inzicht in de risico’s die een organisatie loopt en neemt. Hoe adviseer je daarover, op een wijze die waarde toevoegt?

Risico’s en verzekeringen vormen al jarenlang een sterk duo. Dankzij verzekeringen worden risico’s dragelijk. Dit geldt niet alleen voor personen. Ook voor een organisatie kan de juiste verzekering van levensbelang zijn, bijvoorbeeld om continuïteit na brand te garanderen. Hierbij hoort het beste risicoadvies, maar is dat voldoende?

Meer in control door minder controle klinkt even tegenstrijdig als aantrekkelijk. Dit is toch te mooi om waar te zijn? Niet volgens het empirische onderzoek van een viertal bestuurskundigen van de TU Delft. In hun boek 'Within control' geven ze hiervan een zeer leesbare onderbouwing. Wel een waarschuwing voor de traditionele risicomanager: er wordt nogal wat aan de instrumentele risicobenadering gesleuteld.

De risico-regelreflex is bezig met een gestage opmars binnen bestuurlijk Nederland, evenals de bestrijding ervan. Politicologe Margot Trappenburg gaf deze term in 2010 aan de reflexmatige reactie om snel en (ogenschijnlijk) daadkrachtig ‘iets te regelen’ na optreden van een risico.

Wat doet een superpromotor? Waarschijnlijk meer dan je in eerste instantie denkt. Bijdragen aan risicobeheersing, bijvoorbeeld. Of helpen met informatieverspreiding tijdens rampen en crises. Dit wordt zeer toegankelijk en praktisch uitgelegd in het boekje 'Superpromotors in risico- en crisiscommunicatie'. Een must read, bijvoorbeeld voor de afdeling communicatie in elke organisatie, publiek of bedrijf.