Publiek Private Samenwerking Stap voor Stap

Door samen te werken kan de kwaliteit verhoogd worden, kwetsbaarheid verminderd en kosten verlaagd. Met publiek-private samenwerkingen (PPS) kunnen hogere ambities bereikt worden dan op traditionele manieren. Hoe dat moet legt Carine Canoy uit. Ik werd geïnspireerd om dit boek te lezen na een gesprek met collega adviseurs en PPS experts Ellen Lastdrager en Frederik de Vries. Beiden zijn al jaren bezig met het initiëren en managen van allianties tussen publieke en private partijen. Ik was vooral nieuwsgierig hoe het samenwerken tussen publiek en privaat er in de praktijk uitziet. Als arbeids- en organisatiepsycholoog ben ik gefascineerd door organisatieculturen en hoe bepalend normen en waarden binnen een bedrijf kunnen zijn. Het idee van PPS is leuk op papier, maar de uitvoering leek mij onmogelijk. Hoe kun je succesvol samenwerken als partijen qua normen, waarden en overtuigingen zo fundamenteel van elkaar verschillen? ‘Het is een kwestie van anders naar elkaar kijken’, aldus Ellen Lastdrager. ‘De marktpartijen moeten de overheid niet meer zien als traditionele opdrachtgever maar als gelijkwaardige partner. Tegelijkertijd moet de overheid het marktpartijen toestaan al in de eerste fase van een project, de probleemdefinitiefase, kennis en creativiteit in te brengen. Vertrouwen is hierbij de basis’. Veel organisaties hebben echter nog koudwatervrees als het gaat om PPS. Dit boek helpt aarzelende opdrachtgevers over te stappen naar een structurele toepassing van PPS en geeft marktpartijen inzicht hoe zij PPS beter kunnen oppakken. In 10 stappen leidt Canoy ons naar het samenwerkingsmodel van de toekomst! Vaak is een boek dat stappen beschrijft moeilijk door te komen. Canoy zorgt er door haar praktijkgerichte tips en eigen ervaring toch voor dat het geen studieboek wordt. Hoewel het een praktisch boek is, zal het voor managers en ambtenaren die betrokken zijn bij PPS erg nuttig zijn om als naslagwerk te gebruiken. Op een gedetailleerde manier beschrijft zij do’s en don’t van het samenwerken. Canoy gaat diep in op de procedure en organisatorische aspecten van het samenwerkingsmodel. Mijn vraag, hoe er bij PPS wordt omgegaan met culturele verschillen tussen publiek en privaat, wordt niet helemaal beantwoord. De algemene boodschap is wel dat met wederzijds vertrouwen en een open houding veel bereikt kan worden. Daar kan ik me goed in vinden. Voor overbrugging van cultuurverschillen tussen publiek en privaat is het denk ik van belang je bewust te zijn van je eigen cultuur, maar vooral ook open te blijven voor de andere cultuur. Probeer te begrijpen wat leeft bij de ander en onderzoek welke normen en waarden er leven. In het samenwerkingsproces is het zoeken naar manieren om de kracht van ieders cultuur te benutten en ‘common ground’ te vinden voor gezamenlijke effectiviteit. Tot slot werken utopische blauwdrukken van ‘hoe zou moeten’, toch zelden in de praktijk. Laat uit het samenspel over alle grenzen van organisaties en instituties heen, de resultaten in de praktijk ontstaan.