Slow Management. 7. Tijd

De uitgangspunten van de slow-beweging onderschrijf ik al mijn hele leven, maar vroeger heette dat gewoon lui of sloom. Nu heet het 'slow' en aandachtig. En gelukkig wijzen steeds meer onderzoeken uit, dat de Oudhollandse tegeltjeswijsheid 'haastig spoed is zelden goed' ook wetenschappelijk te onderbouwen is. Het nummer Tijd van Slow Management laat één van deze onderzoekers aan het woord. Ida Sabelis promoveerde aan de VU op het tijdgebruik van topmanagers. Zij onderscheidt drie dimensies van tijd: de kloktijd, de culturele tijd en de universele tijd. 'Hoewel je zou denken dat we met z'n allen zo veel mogelijk richting de universele tijd bewegen, daar waar vrijheid is en zelfbeschikking, hebben we juist de wereld van de kloktijd steeds groter gemaakt.' En de topmanagers gaan ons daarin voor. Met de vier 'versnellingsfenomenen' die zij inzetten om alsmaar meer in minder tijd te doen, bereiken zij volgens Sabelis echter niet altijd het gewenste resultaat. Ook de schrijver Carl Honoré komt aan het woord. Zijn tweejarig zoontje was voor hem de directe aanleiding om te stoppen met zijn leven als 'oefening in haast'. Hij ging op zoek naar een leven met meer verdieping en schreef het boek 'Slow, een wereldwijde revolutie'. Om dat 'revolutie'-gehalte dan weer wat te ontkrachten, is er ook een artikel gewijd aan de Benedictijner orde die al zo'n 1500 jaar met rust en aandacht probeert te leven en die nu weer als voorbeeld kan gelden voor organisaties. Het blad wordt verluchtigd met twee fotoseries. De ene over klokken, de andere over timesavers. Dat zijn mooie foto's, over hele basale bezigheden als kinderen voorlezen, honden uitlaten of kleren kopen. De vraag blijft of deze items opgenomen zijn als 'goed idee' of om aan te kaarten waar we mee bezig zijn als we al geen tijd meer hebben voor deze zaken? Daarnaast zijn er nog een heel aantal kleinere 'items', boekbesprekingen, weetjes en columns. Ergens in het blad las ik 'Slow Management geeft meer inspiratie dan een gemiddeld managementboek', maar die uitspraak slaat naar mijn idee alleen op de hoeveelheid invalshoeken, de breedte waarmee het onderwerp 'slow tijd' in kaart gebracht wordt. Voor wie zich verder in de materie wil verdiepen zijn er voldoende verwijzingen naar boeken of sites. De leukste verwijzing vond ik www.onthaasting.nl We vinden in deze uitgave weinig wanklanken over de slow-beweging. Alleen in de tien stellingen die Joep Schrijvers optekende na een studiedag van het Blaise Pascal Instituut vinden we twee kritische noten. De eerste is van Marjoleine de Vos, met de stelling 'Slow food is er voor de rijke elite zoals Slow Management er voor de rijke dagen is.' De andere is van Jos de Koning die stelt 'Slow Management laat de grenzen zien van de menselijke mogelijkheden. Het is managen van menselijke beperkingen: no, we can't. In zijn essentie is Slow Management een tragische managementfilosofie.' Het blad is letterlijk geen 'glossy': het heeft stevige pagina's en een dubbele kaft. Bedoeld om de tand des tijds te gaan doorstaan als u het gaat bewaren om er nog eens in terug te lezen. En dat kan, want de informatie gaat nog wel een tijdje mee. Wat ik wel van een zekere ironie vind getuigen, is de opzet van het blad met korte artikelen en hapklare brokken informatie, die juist bedoeld lijkt voor mensen met weinig tijd.