De lerende winnaar

Gerbrands laat zich graag inspireren door anderen. Hij houdt van onderzoekende dialogen en is als een kind zo blij met een nieuw inzicht dat de ander hem in de schoot werpt. Hij wekt de indruk oprecht geïnteresseerd te zijn in de medemens en is altijd op zoek naar meer kennis, verschillende meningen en verrassende invalshoeken. Zelf lijkt hij bescheiden, succesvol, maar geen winnaar die 'ten koste van alles' volhardt. In 'De lerende winnaar' wordt presteren als een 'manier van leven' gezien. Het is een houding waarmee doorzetters winnaars worden. Zij letten niet alleen op hun concurrenten, maar gaan ook de strijd aan met zichzelf. Succesvolle mensen steken energie in het ontwikkelen en benutten van hun kwaliteiten, zoeken naar een omgeving die het beste bij hen past. Zij weten wat hen intrinsiek motiveert en daar ligt de focus. 'Succes is een reis, geen bestemming.' Soms een proces van vallen en opstaan, maar de lerende winnaar wordt zelden blijvend gevloerd. In iedere ontmoeting die Toon Gerbrands beschrijft, schuilt een wijze les, keurig samengevat aan het einde van elk hoofdstuk. Het boek kent geen bronvermeldingen. Gerbrands leest, praat, observeert, luistert en schrijft op wat hij her en der onthouden heeft. Hierdoor wordt hij gevormd en vormt hij zijn denkbeelden. Soms ontwapenend, soms naïef. Hij filtert alle informatie naar eigen inzicht waardoor het zijn waarheid wordt. Deze werkwijze heeft tot gevolg dat 'een artikel uit de weekendbijlage van de krant' klakkeloos en ongenuanceerd wordt overgenomen in de samenvatting van een hoofdstuk: 'Nederlanders zijn: fysiek sterk, intelligent, creatief, rechtvaardig, houden niet van competitie, zijn niet perfectionistisch ingesteld en zijn risicomijdend.' Goh. Een andere krant, een andere waarheid? Volgens de auteur is 'voor elke stelling iemand te vinden met een tegengestelde mening, daar moet je geen tijd in steken.' Hiermee geeft hij helder aan dat zijn boek heerlijk pretentieloos is. Korte zinnen, veel oneliners, hapklare brokken voor de lerende mens, het type 'doener'. Maar niet iedereen kan zich ontwikkelen tot een topsporter, inspirerend leider, een lerende winnaar. Talent is aangeboren, beginnersgeluk, aldus Gerbrands. Uiteindelijk bepaalt het karakter hoe ver iemand komt. Dit is een interessante visie omdat het grote aanbod in managementcursussen en -literatuur de indruk wekt dat iedereen 'het kunstje' kan leren. Dit is echter een misvatting. Karakter gaat boven talent. Het feit dat niet iedere volleyballer die geselecteerd is voor Jong Oranje er ook in slaagt om naar de Olympische Spelen te gaan, illustreert dit. Maar het Olympisch team kent ook sporters die nooit geselecteerd werden voor Jong Oranje. Niet scouten op talent dus, maar (ook) op karakter! Met heel veel tegenzin, en alleen omdat het sociaal wenselijk is, geeft de auteur op de laatste pagina aan dat waar 'hij' 'staat, ook 'zij' 'gelezen kan worden. Toch waren de winnaressen kennelijk moeilijker te vinden dan de winnaars. Twaalf ontmoetingen met twaalf mannen. De enige 'succesvolle' vrouw die zijdelings aan bod komt, is een buurvrouw die het gelukt is in een jaar tijd 7 kilo af te vallen. Kom op, meneer Gerbrands, organiseer eens ontmoetingen met vrouwelijke hoogleraren, coaches, directeuren en managers, al is het maar omdat dit sociaal wenselijk is! U zult inderdaad ervaren dat zij van hetzelfde lerende, winnende menstype kunnen zijn en ook enorm inspirerend!