Het boek komt langzaam op gang maar begint na de moeizame start erg te boeien. 'De schijf van vijf' begint met een soort argumentatie waarom de theorie van de schijf van vijf nodig is in het bedrijfsleven en hoe de ontdekkingstocht naar deze schijf van Olivier Sprangers is ontstaan. Zoals de titel al verklapt, geeft Sprangers een rij van vijf waar je aan moet voldoen om een goede leider te zijn. 1 Inspiratie uit roeping en passie komt éérst Leiders moeten inspireren, anders leiden ze niet. Er moet 'een punt op de horizon' zijn dat aantrekkingskracht uitoefent, dan komt er beweging. 2 Ruim baan voor eigen wijsheid Zelfstandige mensen sturen zichzelf, ze weten zelf heel goed waar ze staan en wat ze te doen hebben. Laat ze, geef ze veel ruimte. 3 Samenwerking ontstaat door geloof in een gezamenlijk doel De individuele doelen van elk topteamlid moeten openlijk op tafel. We gaan alleen samenwerken als die echt goed herkenbaar zijn in een gezamenlijk doel. 4 Waarden vereisen handhaving van minimum normen Het moet niet alleen kloppen, maar ook deugen wat we samen doen. We zijn duidelijk: zó doen we het. Dat is niet onderhandelbaar en overtreding wordt zichtbaar aangepakt. 5 Erkenning en waardering betekenen groei Werken aan de relaties moet: de juiste erkenning op elk mogelijk moment levert de energie op om in beweging te blijven, door het besef dat je deel uitmaakt van iets moois. Groep corrigeren Toch maak ik een paar kanttekeningen bij het boek. In de vierde schijf stelt Sprangers dat de leider de groep moet corrigeren en voorbeeldgedrag moet vertonen. Om een groepsvolwassenheid op niveau 3 te behouden of op niveau te komen is het belangrijk dat er voldoende vertrouwen is om elkaar aan te spreken op kwaliteit en de normen en waarden in de groep. De vraag is of alleen een leider dit moet doen. Ik ben het dan ook niet eens met het feit dat de leidinggevende dit moet doen. Zo ontstaat er eenrichtingsverkeer met een afhankelijkheid van de leider. Die zou de groep moeten stimuleren om zelf op normen en waarden te sturen. Daarnaast geloof ik niet in voorbeeldgedrag. Een leider die zelf hard werkt, heeft kans om luie medewerkers te creëren. De leider doet het toch wel. Motivatie Spranger verwijst naar een filmpje over de theorie van Daniel Pink, genaamd 'The Surprising Truth About What Motivates Us'. Dit filmpje beschrijft dat mensen niet worden gedreven door geld. Geld motiveert niet, maar werkt alleen demotiverend wanneer de beloning te laag is in verhouding met de taak. Overigens geldt dit alleen voor taken waarbij nagedacht moet worden. Er zijn drie zaken die positief bijdragen aan de motivatie: - geef mensen ruimte en vrijheid om te doen wat ze willen; - daag mensen uit op hun kunde; - mensen willen graag bijdragen aan een groter doel. Dit is waar modern leiderschap naartoe groeit. Kader Ik denk dat de beschreven 'schijf van vijf' de belangrijkste voorwaarden zijn waar moderne leiders serieus aan moet voldoen. Mensen de ruimte durven geven en jezelf als leider blijven ontwikkelen en de stip aan de horizon (blijven) ontdekken en communiceren. Dit geldt als kader waarin de moderne medewerker de vrijheid krijgt om zijn kunde te kunnen uitoefenen en mee te werken aan het samengestelde hogere doel. Zoals ook Jan Setten schrijft in zijn boek 'Hoe krijg ik ze zover' hebben mensen het nodig om hun eigen voordelen in te zien bij de doelstellingen van een organisatie. Eindelijk weer eens een goed boek van een Nederlandse schrijver. Ik zet 'De schijf van vijf' graag in mijn boekenkast.
Recensie
De schijf van vijf
'Modern' leiderschap aan de top van een organisatie, daarover gaat 'De schijf van vijf' door Olivier Sprangers. Met modern leiderschap bedoel ik leidinggeven mét en op basis van gevoel. Dit thema kan snel vervelen omdat auteurs en sprekers soms doorslaan en de realiteit uit het oog verliezen. In dit boek is dat zeker niet het geval. De kracht ervan ligt vooral in de vele doorverwijzingen naar recente theorieën en boeken van anderen waarbij meneer Sprangers zijn persoonlijke interpretatie, verbanden en eigen mening weergeeft.
Arjan Vermeulen
|
14 augustus 2012