Je zou het niet zeggen als je de toon en stijl van het boek bekijkt, maar het origineel van 'Schrijven vanuit je hart' verscheen in 1986 al. Toch weet Goldberg ook anno 2013 nog te verfrissen en te verrassen. Dat luchtige wordt versterkt door de structuur van het boek: ze heeft het opgedeeld in korte hoofdstukken van één tot vier bladzijden. Omdat ik zelf altijd wil testen hoe iets werkt, heb ik na de eerste hoofdstukken mijn boekenlegger verwijderd en ben ik dagelijks een willekeurig deel gaan lezen. En dat werkt prima. Ik ben nog niet zo ver dat ik Goldbergs opdracht elke dag een uur te schrijven uitvoer, maar wel heb ik een hoop van haar andere tips al kunnen toepassen. Het welbekende 'vertel het me niet, maar laat het me zien' is zo'n tip. In plaats van over iets te schrijven (Sjakie voelde zich overweldigd door de grote suikergoedfabriek), kun je beter omschrijven wat je zintuigen beleven in de situatie (Sjakie keek met grote ogen naar de hoge muren van het gebouw, en hij hapte naar adem terwijl de geuren van chocola en dropveters hem deden duizelen). De lezer wordt zo veel meer in het verhaal meegenomen en kan zelf de emotie herkennen. Het tweede stukje waar ik zelf veel aan had is haar uitspraak 'Schrijven is geen hamburger van McDonalds'. Als je van nature handig bent met woorden, kan het soms lastig zijn je over te geven aan het proces. We verwachten dan eigenlijk te veel van onszelf, dat we direct een kant en klaar verhaal kunnen neerzetten. Volgens de schrijfster kun je het beter als een stoofpotje zien: je moet jezelf de tijd gunnen om te sudderen. Zelfs als het lijkt of je niets produceert, het zal bijdragen aan je eindresultaat wanneer je je idee meer ruimte geeft om zich te ontwikkelen, in plaats van je oorspronkelijke woorden krampachtig vast te houden. Het allermooiste aan dit werk is dat de auteur onbevangen met ons deelt welke fouten zij ooit maakte. Dat ze soms hele schrijfblokken met 'slecht' schrijfwerk vult. Hiermee legt ze de lat laag genoeg voor iedereen om te kunnen beginnen en er wat van de maken. Ze zegt niet wat we moeten schrijven, maar spoort ons wel aan óm te schrijven. Dat zij het voor zichzelf classificeert als een religieuze ervaring vond ik eerst vreemd, maar gaande het boek begin ik te snappen wat ze bedoelt: schrijven vraagt volledige overgave, volhouden ook als het niet lijkt te lukken, vertrouwen hebben, het diepste van jezelf toestaan te bestaan en naar buiten te komen. Ben je na het lezen van dit boek direct een briljant schrijver? Nee, zeker niet. Maar je kunt wel over je excuses heen stappen waardoor je het schrijven uitstelde. Voor beginners is het een goede manier om over de drempel van starten heen te stappen, voor gevorderden een mooie methode om nieuwe wegen te vinden.
Over Veerle Blajic-Kik
Veerle Blajic-Kik is opleider klantcontact bij UWV. Zij geeft opleidingen aan nieuwe medewerkers in wetskennis, communicatie en systeemtrainingen. Daarnaast verzorgt zij trainingsdagen communicatie voor ervaren medewerkers door het land.