Aan het begin van het jaar maak ik altijd een lijstje met nieuwe plannen. Geïnspireerd door de gesprekken die ik voerde voor mijn boek Zo gooi je HET ROER OM, neem ik me voor om nu toch echt voor mijn droom te gaan en de stad te verlaten, de natuur in.
Als kleine jongen was ik er al dol op om buiten te zijn. Boer worden, dat was mijn droom. En een kip op mijn kamer. Die kip kwam er ook, niet op mijn kamer maar samen met een paar andere kippen in een hok in de tuin van het rijtjeshuis waarin ik opgroeide.
Koeien bleven mijn lievelingsdieren, maar naarmate ik ouder werd veranderden mijn dromen. Waarom weet ik eigenlijk niet. Misschien was het raar om boer te worden? In mijn directe omgeving kende ik immers niemand die boer was of eraan dacht om het te worden. Sportjournalist, dat moest het worden, en dan verslag doen van het WK voetbal of de Tour de France. Ook mooi.
Ik studeerde journalistiek en werkte als sportjournalist, maar zag die journalistieke droom veranderen. Verhalen vertellen van mensen die heel andere levens leiden dan ikzelf, daar werd ik enthousiast van. Ik volgde een master culturele antropologie voor meer verdieping en ging aan de slag als verhalenverteller.
De voorbije jaren mocht ik boeken schrijven over bijzondere, interessante mensen, van dak- en thuislozen tot gevallen profvoetballers. Maar of ik dit de rest van mijn leven wil blijven doen? Ik weet het niet. Misschien wil ik weleens heel wat anders doen. Maar wat dan? Toch boer worden? En hoe pak ik dat dan aan?
Iets anders
Als dertiger zie ik veel generatiegenoten om me heen worstelen met dezelfde vragen als ik. Talentvolle, slimme mensen die hebben gestudeerd en een goede baan hebben met dito salaris. Vaak hebben ze een stabiele relatie, kinderen en een koophuis. Velen van hen doen werk achter een computer. Met dat laatste zijn ze na jaren wel klaar. Ze willen iets anders gaan doen, weg achter het scherm, naar buiten en/of iets met hun handen doen. Wat ze dan precies willen gaan doen, weten ze vaak niet. Ook niet hoe ze dat zouden moeten aanpakken. Ze rennen maar door en zijn, zo blijkt uit onderzoek, vaak ontzettend gestrest. Tijd om echt na te denken over wat ze met het leven willen, is er niet. Tijd om het roer om te gooien wordt al helemaal niet genomen.
Helden en dromen
De tien hoofdpersonen uit Zo gooi je HET ROER OM zijn voor mij allemaal helden. Ik bewonder hun daadkracht en keuzes enorm, en heb een hoop geleerd van de gesprekken die ik met ze heb mogen voeren. Stuk voor stuk inspirerende mensen die me aan het denken hebben gezet; ik wil meer in de natuur zijn, maar ook graag verhalen blijven vertellen van mensen die me inspireren en aan het denken zetten.
Nu het nieuwe jaar is begonnen, ga ik toch echt proberen deze droom te laten uitkomen. Nu is het moment. Misschien helpen de verhalen van deze mensen jou ook om meer naar je hart te luisteren, en mogelijk zelfs om het roer om te gooien. Je zult er geen spijt van krijgen, dat bewijzen deze verhalen wel.
Over Hugo Verkley
Hugo Verkley (1985) is journalist en antropoloog. Als journalist werkte hij voor Trouw, Algemeen Dagblad en Nieuwe Revu. In 2017 won hij de Staantribune Voetbalboek van het Jaar-prijs met 'Royston', in 2014 won hij de Brave New Books-prijs met 'Straatgeheimen'.
Zijn boek 'Solo, de olympische droom van een oorlogskind' stond op de longlist van de Brusseprijs 2021.
