SmartReading. Lees een boek per uur

Waar het de indeling betreft zit het boek overzichtelijk in elkaar. Het begint met het meten van je huidige leessnelheid, via het aanleren van methoden en het uitvoeren van oefeningen via een 9-tal stappen naar het verhogen van je leessnelheid (mogelijkheden tot verdubbelen of verviervoudigen van deze snelheid). Als je als recensent een boek als dit leest dan moet je, ben ik van mening, ook de opgegeven oefeningen uitvoeren. Eerlijk gezegd kwam ik niet verder dan het meten van mijn eerste leessnelheid en dat viel al lezend in een drukke Randstadrail van huis naar mijn werk niet eens tegen, ruim 400 woorden per minuut. Ik moet daarbij wel zeggen dat het beantwoorden van de vragen te wensen overliet. Ik was eerder bezig met de nadruk leggen op het verhogen van mijn snelheid dan actief te lezen. Als je daarna de grote leesremmers leest dan kan het niet anders dan dat je je daarin herkent. Wie kent niet het verklanken of vocaliseren, feitelijk betekent het dat je bij het lezen van een boek jezelf aan het voorlezen bent (luister maar naar die interne stem). Of dat wat je leest niet boeit en je wegdroomt terwijl je aan het lezen bent. Pas aan het einde van de bladzijde realiseer je je dat je eigenlijk niet weet wat je hebt gelezen. Maar ook dat je hersenen ongevraagd associaties leggen met al opgeslagen informatie in je hersenen en dat belet je dan weer onbevangen te kunnen lezen. Volgens beide auteurs ligt de uitdaging in het sneller lezen waardoor je meer geconcentreerd bent en de hersenen worden uitgedaagd om delen van teksten vast te houden. Dat lezen kun je ook het beste doen in een rustige omgeving waar je een maximale concentratie kan opbrengen of momenten waarop je deze maximale rust zelf kan oproepen. Maar zo zeggen Van der Velde en Plusquin: 'Wie sneller wil lezen, moet eerst vertragen'. Letterlijk staat er in het boek: 'Als je rustig en relaxed bent, zul je makkelijker informatie opnemen en deze ook beter onthouden. De eerste stap die je moet gaan zetten voor SmartReading in je voorbereiding is meteen duidelijk. Je zet je brein in de optimale leermodus: RUST.' In het boek wordt verder aandacht besteed aan de activiteit van je ogen. De ogen gaan met sprongen door de tekst. Mensen vinden het belangrijk om te weten wat je leest op het moment dat je het leest. Als je gelooft in de techniek zoals die in dit boek wordt beschreven, dan moet je dat durven loslaten. Door het beoefenen van deze techniek ga je naar een nieuwe gedachtestem. Een stem, zo zeggen de auteurs, die terwijl je weet wat je leest op het moment dat je het leest, het voorgaande vanzelf in verband brengt met wat je nu leest. Ook aan de techniek van het mindmappen (Tony Buzan) wordt in dit boek aandacht besteed. Als ik het goed heb begrepen dagen de auteurs de lezer uit om een DoenDoel te formuleren. Wat wil je met het lezen van het boek dat voor je ligt bereiken en over wat voor kennis beschik je al over het onderwerp waar het boek over gaat. Leg dat alvast vast in een mindmap en vul het na het SmartReaden aan met de informatie die je hebt opgenomen. Een dergelijke mindmap kan je als geheugensteun opbergen achter in het boek om het later als naslagwerk te gebruiken. Waar komt het boek uiteindelijk op neer? Als alle fases van SmartReading zijn doorlopen zou er een verandering in je hersenen hebben plaatsgevonden. Je legt fysiek nieuwe neuronale verbindingen, zodat er een geheugenspoor wordt gevormd waar de nieuw verworven kennis in wordt opgeslagen. Het boek leent zich zonder twijfel voor mensen die voor hun werk veel vakliteratuur moeten lezen en daar niet veel tijd voor hebben. Zelf vroeg ik mij bij herhaling af of ik dit wel wil. Als ik lees, wil ik ontspannen lezen en dat is dan een persoonlijke keuze die ik maak. Opgemerkt zij dat het dan om ontspannende literatuur gaat en geen vakliteratuur.