Voordat u het spel gaat spelen, zal iedere deelnemer de basisprincipes van het kernkwadrant moeten kennen. Zij staan in de handleiding van het spel en ik vat ze summier nog even voor u samen: iedereen beschikt over eigenschappen waarin hij/zij uitblinkt, de zogenaamde kernkwaliteiten. Een teveel van deze goede eigenschap is een valkuil; het positief tegenovergestelde van de valkuil is de uitdaging. De valkuil herken je vaak aan je allergie voor het teveel van die eigenschap bij een ander. Als voorbeeld: wanneer je kwaliteit daadkracht is, is het teveel daarvan, de valkuil, drammerigheid. De uitdaging is geduld en de allergie is passiviteit. Voor wie dit te snel gaat, zijn de basisprincipes na te lezen op de website van het spel www.steljeeensvoor.eu. Daar zijn ook de spelregels te vinden, maar zonder alle dobbelstenen, kaartjes en het bord bij de hand te hebben is daar waarschijnlijk niet uit wijs te worden. We hadden een paar rondjes nodig om door te krijgen wat de bedoeling was en dan nog blijft het opletten om alle aanwijzingen goed op te volgen. De uitkomst van de drie dobbelstenen leidt via een aantal kaartjes naar een opdracht. Deze is soms leuk en brengt dynamiek in de groep, maar soms is deze ook zo ingewikkeld dat het meer op een oefening tekstverklaring begint te lijken. Op de website is ook het scoreformulier te downloaden, handig wanneer het bijgeleverde vol is. Eerlijk gezegd hebben wij de puntentelling gelaten voor wat het was, eerst omdat het ons niet duidelijk was, uiteindelijk omdat we het zonder de scores zeker zo leuk vonden. De spelregels hebben we ook al snel aan onze laars gelapt en dat is helemaal legitiem, want in de handleiding vonden we de aanmoediging om vooral onze eigen varianten te bedenken. Er worden zelfs nieuwe varianten op de website beloofd, hoewel ik die nog niet kon vinden. Om het spel te verkennen heb ik het eerst met z'n tweeën gespeeld. Dat is prima om door te krijgen hoe het werkt, maar voor een leuke interactie heb je minstens vier personen nodig. Toen ik het met drie vrienden speelde, hebben we zonder meer een leuke middag gehad. We kwamen veel over elkaar te weten, hebben gelachen en hoewel we soms melig werden van de opdrachten, werd het ook serieus en verhelderend. En wanneer de opdrachten zo ingewikkeld waren dat we er niet uitkwamen, verbroederde dat weer wel. We vroegen ons af of dit spel voor iedereen leuk te spelen is. Om te beginnen veronderstelt een aantal opdrachten dat je elkaar al kent, omdat je eigenschappen bij elkaar moet herkennen of benoemen. Iedereen moet bereid zijn om zich (ook van zijn minder fraaie kant) te laten zien en soms kunnen de opdrachten erg confronterend zijn doordat ze heel persoonlijk zijn. En voor de wat ouderen onder u: vergeet vooral uw leesbril niet. Uiteindelijk hadden we een erg leuke middag, maar ik blijf me afvragen of dat nu door het spel kwam of dat ik gewoon leuke vrienden heb.
Over Anne-Mieke Vermeer
Anne-Mieke Vermeer geeft advies en ondersteuning op het gebied van marketing, communicatie en tekst. Zij studeerde kunstgeschiedenis, marketing en filosofie en was ruim 10 jaar werkzaam in diverse (direct)marketing functies.
