Groene intelligentie

In 'Ecological Intelligence' toont Daniel Goleman aan dat ons denken over wat we kopen en waarom aan het veranderen is. Zijn stelling is dat we te éénzijdig denken over onderwerpen als het milieu, gezondheidsbedreigingen en kinderarbeid. Problemen worden geïsoleerd van de rest behandeld. Ons begrip van 'groen' is zelfs zo oppervlakkig dat groen vaak meer kwaad dan goed doet, omdat we de impact op het grotere geheel niet overzien. Goleman slaagt er in om theorie en technologie te combineren met gebeurtenissen uit het bedrijfsleven, productieprocessen en de rol van de overheid. Weg is de ééndimensionale benadering. Twee decennia geleden stelde Goleman zich voor hoe het zou zijn als we nauwkeurig kunnen aangeven wat de ecologische schade van de productie, het vervoer, gebruik en afval van een product is. Om de ecologische schade van een product goed in kaart te kunnen brengen, moet elk product herleid worden tot zijn individuele componenten en hun productieproces. Vervolgens wordt met chirurgische precisie, van het begin van de productie tot het einde van het gebruik, de impact op de verschillende ecosystemen in kaart gebracht; of dat nu onze leefomgeving is of onze gezondheid.

Deze methode heet 'Life Cycle Assessment' (LCA). Een van de eerste studies die op deze manier werd uitgevoerd is geïnitieerd door Coca Cola in de zestiger jaren om te bepalen of plastic of glazen flessen beter waren. Radicale transparantie betekent volgens Goleman dat we van elk product de negatieve consequenties kennen van productie tot en met afval op drie elkaar overlappende gebieden: 1) De geosfeer; aarde, water, lucht en klimaat; 2) De biosfeer; onze lichamen, flora en fauna; en 3) De sociosfeer; werkcondities en dergelijke. Als het aankomt op onze ecologische doelen, zijn de groepsregels als volgt: 1) ken de gevolgen, 2) steun verbeteringen en 3) deel wat we geleerd hebben. Dit zou resulteren in een opwaartse spiraal van bewustzijn van de werkelijke consequenties van wat we doen en kopen, tot de oplossing en verbetering. Hiervoor is die radicale transparantie nodig, zodat we inzien wat de consequenties zijn van onze acties en bedrijven gedwongen worden om te investeren in vernieuwing en verbetering. We moeten bijvoorbeeld weten dat vervoer over zee ongeveer een zestigste deel van de uitstoot van vervoer door de lucht heeft en een vijfde van vrachtvervoer over de weg. Dat betekent dat CO2 uitstoot van wijnen uit California en die uit Frankrijk aan elkaar gelijk zijn rond Columbus, Ohio. Voor de CO2 uitstoot zou het beter zijn als alle Amerikanen ten oosten van Columbus wijn uit Frankrijk drinken. 'Lokaal' krijgt dan een andere betekenis. Goleman belicht de verschillende technologische ontwikkelingen die al plaatsvinden. Zo wordt de informatie uit honderden databases gebundeld in de software-innovatie 'GoodGuide'. Consumenten richten hun telefoon op een streepjescode en sturen deze naar de GoodGuide server. Binnen seconden ontvangen zij een score van dat product in groen, oranje of rood op drie assen: omgeving, gezondheid en sociaal. Van uitermate groot belang acht Goleman het dat gebruikers de informatie vertrouwen. De rol van de overheid is het eisen van transparantie. De industrie reageert dan vanzelf met betere producten en processen. 'Ecological Intelligence' is een motiverend boek dat de lezer bewuster maakt van zijn rol als individu. Wat we nodig hebben is transparantie in informatie zodat de gecombineerde kracht van alle individuen wel degelijk het verschil kan maken. De voorbeelden van bedrijven die er al in slagen om samen met branchegenoten een radicale stap voorwaarts te zetten, verwijzen bovendien elke criticaster die beweert dat Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen een luxe onderwerp is naar de strafhoek.