Zij stelt de innerlijke volwassene tegenover de oppervlakkige volwassene. De eerste : 1. Heeft emoties, maar laat ze niet domineren en verdraagt dat hij niet onmiddellijk krijgt wat hij wil 2. Werkt aan zijn innerlijke kompas en maakt geen verwijten 3. Aanvaardt verschillende visies van andere mensen en blijft in contact met hen 4. Voelt zich verantwoordelijk voor het oplossen van zijn eigen probleem en gunt de ander ruimte om hun problemen zelf op te lossen 5. Houdt vast aan zijn principes, zelfs als het hem niet populair maakt 6. Is in staat voorbij zichzelf te kijken naar het totaalbeeld van reacties en tegenreacties Wel aardig is dat er aan het eind van ieder hoofdstuk – en soms tussendoor - een aantal vragen gesteld worden, die je aan het denken zetten. De auteur stelt vragen en geeft suggesties zonder een betuttelende toon. De vragen die ze stelt, zetten aan tot zelfreflectie, zodat de innerlijke volwassene aangesproken wordt. Vragen in de trant van: ·In hoeverre stem jij je emoties af op je principes? ·Voltooi je taken, ook als je tegenslag tegenkomt? ·Probeer je jezelf te verbeteren in plaats van de schuld bij anderen te leggen? ·In hoeverre verwacht je dat anderen je uit de nood helpen? ·Of wil jij de redder spelen en tussenbeide komen om anderen te helpen? ·In hoeverre kan je onder groepsdruk toch trouw blijven aan jezelf in in plaats van jezelf aan te passen om geaccepteerd te worden? Brown geeft ook suggesties die je tot je kan nemen om volwassen keuzes te maken, om bijvoorbeeld bij ziekte tegen te gaan dat je terugvalt in een oppervlakkige volwassene, zoals: ·Richt je op functioneren in plaats van te herstellen: wat kan je wel om de verantwoordelijkheid voor jezelf te blijven nemen? ·Wees een persoon in plaats van patiënt: Blijf betrokken bij je eigen agenda en eigen keuzes; laat niet toe dat anderen je basis verantwoordelijkheid overnemen ·Blijf in contact met anderen, ook als je onder druk staat, in plaats van anderen te mijden Onvolwassen gedrag (de oppervlakkige volwassene) is op grote schaal terug te vinden in te maatschappij. Denk aan iemand die ·Overtuigingen kopieert van anderen, niet consequent levensprincipes naleeft als hij onder druk staat ·Geleid wordt door emoties waardoor meningen worden verkondigd met overdreven zekerheid, onderdanige instemming of opstandige tegenwerking ·Zich meer of minder belangrijk, intelligent of kwetsbaar voordoet dan hij is ·Verlangt naar intense harmonie of stoere individualiteit ten koste van authenticiteit ·Onder stress probeert om anderen te behagen of afstand te nemen ·Impulsief reageert om ongemakkelijke gevoelens te verminderen ·Klaagt over anderen bij derden ·Toelaat dat iemand de verantwoordelijkheden overneemt die op zijn schouders rusten ·Te veel voor een ander doet ten koste van zichzelf ·Van anderen afhankelijk is om zijn angsten te kalmeren ·Een ander nodig heeft om zijn werk goed te keuren of afhaakt wanneer hij kritiek krijgt ·Instort als hij niet langer nodig is als adviseur of hulp ·Relaties gebruikt om stabiliteit te vinden Een hele waslijst! Als je het zo bekijkt, is er nog veel werk te verrichten voor de mensheid om tot een innerlijke volwassene te komen! De auteur gaat er aan voorbij dat veel van het menselijk gedrag inderdaad wordt gereguleerd door het ‘reptielenbrein’ en dat emoties voor een groot deel het gedrag sturen. Dat neemt niet weg dat we wel met deze emoties anders kunnen omgaan.
Als transformatiecoach en trainer gebruik ik oefeningen uit de NLP en de Verbindende Communicatie (ook wel geweldloze communicatie genoemd) die de emoties als positieve brandstof worden voor transformatie en innerlijke kracht.
Over Veronique Kilian
Drs. Veronique Kilian is trainer, (team)coach en spreker. Zij traint en coacht management en medewerkers op het gebied van leiderschap, veranderingsmanagement, psychologie en geluk. Veronique geeft geregeld lezingen, workshops en (in company) teamtrainingen.
