Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

Rare jaren

Wat is er zo 'raar' aan de afgelopen jaren, dat ze als 'rare jaren' moeten worden bestempeld? Het is niet alleen een carnavaleske titel, maar ondanks de verzameling columns die Paul Schnabel voor het Financieel Dagblad schreef, heb ik toch niet begrepen waarom de afgelopen jaren zo 'raar' waren. Misschien waren het voor sommige burgers inderdaad 'rare' jaren, maar wanneer we met Schnabel meekijken, blijken ze een stuk minder raar dan ze op het eerste gezicht ogen.

Aart G. Broek | 20 februari 2012 | 2-3 minuten leestijd

Ons samenleven is volop in beweging, wat onvermijdelijk de nodige vrees met zich meebrengt, al was het maar omdat we onze verwachtingen aanhoudend moeten bijstellen. We verlangen zekerheid en met de maatschappelijke veranderingen lijken de zekerheden die we hebben, voortdurend bedreigd te worden. Zodoende kunnen we nog best tevreden zijn met ons persoonlijke doen en laten, terwijl we de algemene ontwikkelingen met een zekere scepsis bekijken. Het leven is echter nog nooit maakbaar geweest, wat we de afgelopen decennia wel eens dachten.

Het wispelturige karakter van ons samenleven mogen we ons wel eens wat vaker realiseren. Bovendien zien we meer wolven en beren op de weg dan er feitelijk rondzwerven - zo lijkt de boodschap van Paul Schnabel in 'Rare jaren' meer dan eens. Schnabel dwingt ons in vele van zijn columns goed naar die veronderstelde roofdieren te kijken, zodat we zien dat het dikwijls om enkele zwerfhonden gaat of dat een 'beer' gewoon de kater van de buren is. Vooral wanneer hij aan de hand van statistische gegevens uit heden en verleden inzoomt op ontwikkelingen, zouden we wel wat minder mogen mopperen, of juist op andere zaken moeten mopperen dan we doen. Er passeren heel wat aangelegenheden de revue: integratie en onderwijsparticipatie van niet-westerse allochtonen (die in één generatie de onderwijsstap maken die in de meeste Nederlandse families drie of zelfs vier generaties in beslag genomen heeft). De bevolkingsaanwas en -samenstelling; de woningbouw; het verkeer en het snelwegennet; leesgewoontes ('de krantenlezer een uitstervend ras'). Maar ook: de ontkerkelijking in Nederland (maar we vergeten: 'De wereld wordt religieuzer'); arbeidsflexibiliteit (tijdelijk werk, zzp'ers, uitzendkrachten, jobhoppen: je bouwt geen reserves op en van een loopbaan is geen sprake); emancipatie van de man (tussen 1980 en 2005 verdubbelden vaders bijna de tijd die zij spelend, wandelend, sportend, huiswerk makend, rondrijdend en zorgdend met hun kroost doorbrengen) en de vrouw (In 1980 besteedden huisvrouwen minder tijd aan de kinderen dan de werkende moeders van tegenwoordig); verdeling van de rijkdom ('heel erg scheef'), enzovoorts. In enkele columns ontbreken de cijfers en is het meer nattevingerwerk (zoals over Anders Breivik en Kars T.), stellig intelligent uitgewerkt maar soms ook twijfelachtig. Zoals de gedachte dat het misbruik tot 'de ongewenste gevolgen van het celibaat' zou behoren. Over het algemeen is de samenstelling van columns niet alleen prettig leesbaar door de rustige stijl, maar vooral ook door de evenwichtige spreiding van informatie van uiteenlopende aard. Het eindresultaat is mogelijk dat je die wijze van blijven 'kijken' opdat je beter 'ziet', meeneemt in je dagelijkse leven. Blijf alert. En bestempel vooral niet van alles en nog wat op voorhand als 'raar'.

Over Aart G. Broek

Aart G. Broek specialiseerde zich in communicatiewetenschappen, sociologie en, meer recentelijk, criminologie (geweldsproblematiek); werkzaam als adviseur/projectmanager organisatie- en bestuurskunde. agbroek@planet.nl

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Boek bij dit artikel

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden