Tijdens haar eigen carrière bij ING en KPMG merkte ze dat naarmate ze dichter bij de top kwam, ze steeds minder vrouwen om zich heen zag. Ze richtte het Centre for Inclusive Leadership waarin ze nadenkt en praat over hoe diversiteit in de top kan leiden tot betere bedrijfsresultaten. Maar dan moeten die vrouwen wel meewerken! Visser stelt dat ze zich nog te veel laten tegenhouden door mythes, misverstanden en onbegrip.
Haar standpunten over inclusive leadership en een samenvatting van de ‘frequently asked questions’ bundelde ze in het boek De zijderoute naar de top, met als ondertitel ‘strategische leiderschap voor vrouwen’. Haar uitgangspunt is dat vrouwen zelf het heft in handen moeten nemen en niet moeten afwachten tot er quota zijn, of een welwillende topman als KPN’s Ad Scheepbouwer besluit dat hij alleen nog maar vrouwen aanneemt.
Veel van de problemen waar vrouwen tegen aan lopen, komen voort uit gebrek aan kennis van het spelletje, concludeert Visser. Ze noemt de drie P’s die voor iedere carrière van belang zijn; performance, promotie en power. In het begin van je loopbaan ligt de nadruk op de performance. Wie zijn werk goed doet, krijgt daarvoor waardering. In deze fase doorlopen vrouwen vaak net zo makkelijk het uitgestippelde carrièrepad als hun mannelijke collega’s. Lastiger wordt het als de functies schaarser worden en er om gevochten moet worden. De meeste mannen pakken dat strategischer aan, zorgen voor netwerken die hen van de nodige informatie voorzien en zorgen dat hun ambities bij de juiste mensen bekend zijn. Vrouwen hebben de neiging te blijven hangen in de mythe dat als je hard werkt, de waardering vanzelf komt. Promotie en power zijn erg belangrijk als je naar de top wilt, betoogt Mirella Visser, en daarom is het van belang dat vrouwen de regels kennen. Anders doe je niet mee.
Nieuwe inzichten staan er niet in het boek maar wie het zo achter elkaar leest, wordt wel aan het denken gezet. Natuurlijk is het vervelend als nieuwe klanten denken dat je de secretaresse bent, maar waarom begin je meteen te redderen als die klunzige collega zijn koffie omstoot? Opmerkingen over je uiterlijk kunnen kwetsend zijn, maar je kijkt er anders tegenaan als je ze kunt zien als ‘kijk-mij-eens-flink-zijn-gedrag’ van die horkerige vent.
De conclusie van ‘De Zijderoute naar de top’ is dat je eerst de regels moet kennen voor je mee kunt doen. Pas als je zelf aan de top zit, ben je in staat ze te veranderen. De toon van het boek is energiek en straalt een no-nonsense houding uit. In de discussie over de vraag waarom vrouwen niet doorstromen, zorgt dit boek voor een nuchter en realistisch geluid. Wacht niet af tot iedereen het met elkaar eens is. Doe het zelf!
