Pluche

Naast het feit dat ‘Pluche’ gezien kan worden als de autobiografie van een politica, geeft het bovendien een unieke en uiterst transparante blik achter de schermen van de landelijke politiek.

‘Het belangrijkste is dat ik de schoonheid van een goed politiek debat ontdek. In mijn eerste jaren neem ik bijvoorbeeld deel aan de debatten over de openstelling van het huwelijk voor homoseksuelen en over de nieuwe euthanasiewet. Het zijn ingewikkelde wetten die dwingen tot ambachtelijkheid en nauwkeurigheid.’

Halsema vertelt openhartig over haar politieke carrière die ruim twaalf jaar duurt. Dat maakt ‘Pluche’ tot een openbaring voor velen. Zeker zij die geïnteresseerd zijn in de Nederlandse politiek. Halsema vertelt onder meer over haar hopeloze strijd één links-liberale stroming te creëren. Tijdens het lezen van haar boek groeit mijn bewondering voor deze politica met een missie. Verfrissend hoe ze, zonder schroom, ook haar fouten en tekortkomingen benoemt.

‘Zag je van Aartsen? gaat ze onverstoorbaar door. Dat is een pauw! Ja, lach ik, aangezien er in de Kamer grapjes worden gemaakt over zijn ijdele optredens. En jij, buldert Adelheid, jij bent een musje! Jij staat er niet, alsof je er niet mag zijn. Je maakt jezelf klein.’

Wat wellicht niet iedereen weet is dat Halsema eind jaren negentig de overstap maakt van de PvdA naar GroenLinks. In 2002 wordt Halsema de leider van laatstgenoemde partij. Ondanks het feit dat zij GroenLinks wil ombouwen tot een vrijzinnige partij die zich met non-conformistische standpunten van de concurrentie onderscheidt, blijft zij een linkse samenwerking als ideaalbeeld koesteren. Vlak voor de verkiezingen van 2006 lijkt het ideale moment daarvoor aangebroken. Het mocht niet zo zijn. Vier jaar later doet Halsema weer een – opnieuw ijdele – poging.

‘Volgens Tof Thissen, senator van GroenLinks, heb ik een zorgwekkend imagoprobleem en heb ik dringend een sociaal boegbeeld naast me nodig. Hoewel hij intensief betrokken is geweest bij de totstandkoming van Vrijheid eerlijk delen distantieert hij zich er na de gemeenteraadsverkiezing van en laat hij doorschemeren dat boegbeeld ook wel in mijn plaats te willen zijn. De critici worden overigens nog een handje geholpen door trendwatcher Adjiedj Bakas, op dat moment adviseur van Rita Verdonk, die van de journalisten alle ruimte krijgt om mij bitchy en arrogant Goois meisje te noemen.’

Halsema legt een beeldende en vlotte schrijfstijl aan de dag waarmee ze haar lezers geboeid houdt tot aan het einde van haar boek. Kortom, ‘Pluche’ is een zeer openhartig boek over oppositie bedrijven in Nederland, Haagse omgangsvormen en het improvisatievermogen dat ervoor nodig is om politiek te bedrijven. Een boek ook over hoop versus teleurstelling, macht versus onmacht. Halsema overgiet dit alles met een fijne saus van zelfspot en humor. Chapeau!