De lessen van burn-out

Annegreet van Bergen beschrijft haar persoonlijke verhaal over burn-out en het proces van beter worden. Ze slaat niets over: de ontkenning van de symptomen, het 'instorten', de rol van haar ouders, een werkende vrouw in een mannenwereld, een moeizame relatie, het overlijden van een vriend, de hulpverleners en de therapieën, de terugval en het langzame, heel langzame herstel.

Na elk hoofdstuk volgt een pagina waarin facetten van burn-out worden toegelicht: de symptomen van burn-out, omgaan met stress, evenwicht tussen draagkracht en draaglast, leren ontspannen. Dan wordt duidelijk dat de auteur niet alleen een ervaringsdeskundige is, maar ook een inhoudelijk deskundige.

Achterin het boek somt Annegreet van Bergen alle adviezen nog eens op: lessen voor mensen die hoge eisen aan zichzelf stellen en lessen voor het managen van toegewijde medewerkers. Ik wil u twee adviezen niet onthouden: 'Soms is het heel verstandig om mensen teleur te stellen en 'nee' te zeggen'. En: 'Rem te enthousiaste medewerkers af in plaats van ze te stimuleren nog harder te gaan werken dan ze al doen.' Dan hoort u het eens van een ander.

'De lessen van Burn-out' leest als een roman. Het is indringend en meeslepend geschreven en roept veel herkenning op. De auteur maakt inzichtelijk waarom mensen te lang doordraven en waarom ze symptomen van overspannenheid niet (willen) zien. Het heeft veel weg van het verhaal van de gekookte kikker, die niet doorheeft dat hij langzaam wordt gesmoord en daarom blijft zitten in het woelige water.

De enige kritiek die ik op het boek heb zijn de 'lessen' die steeds tussen de hoofdstukken staan. Het haalt me uit een boeiend verhaal, maar ja, niemand dwingt me om ze te lezen. Het zal mijn hang naar perfectionisme wel zijn.