Speelpaard - ‘Een gevoel van dankbaarheid’

Hesther Selbeck geeft in Speelpaard gaandeweg heel wat lessen mee aangaande persoonlijk en professioneel leiderschap. Dit komt bijvoorbeeld door haar verhuizing naar Portugal en vooral door haar passie voor de door haar ontwikkelde Contextuele Paarden Therapie. Bij het aan de man brengen hiervan krijgt Selbeck met allerlei door regels en instanties opgeworpen bezwaren te maken.

Ze moet in snel tempo stappen vooruit zetten om resultaat te kunnen bewerkstelligen. Lezende hoe ze die stappen zet en hoe ze daarbij naar haar eigen leiderschap kijkt, realiseerde ik me dat iedereen die stappen vooruit wil zetten in leven en werk hier lering uit kan trekken.

Publiciteit

Om meer bekendheid te krijgen voor haar werk, besluit Selbeck haar nek uit te steken door de publiciteit te zoeken. Ze benadert een glossy magazine. Het artikel kwam niet zonder slag of stoot tot stand en vroeg wederom om een gedegen blik op haarzelf. Bij het verschijnen blijkt dat niet iedereen staat te juichen. Selbecks openhartigheid in het artikel leidt tot ongenoegen bij de familie en noodzaakt haar eens te meer goed naar haar persoonlijke leiderschap te kijken.

De inkijk in hoe de schrijfster dit aanvliegt en er mee omgaat is soms ontluisterend, soms confronterend en soms tenenkrommend. Je zou willen roepen ‘doe dat nou anders’, maar het getuigt van lef om dit open en eerlijk op te schrijven. Daar heb ik groot respect voor. Gaandeweg merkte ik dat Selbecks verhaal ook aanmoediging en inspiratie biedt om niet direct af te haken bij de tegenslagen.

Reflecteren

Al lezende kwam bij mij was de vraag ‘hoe doe ik dat zelf’ bovendrijven; daarover reflecteren bleek een nuttige en leerzame bezigheid. En door ook de vragen die Selbeck door het hele boek aan zichzelf stelt te beantwoorden, veranderde deze roman in een hoe-kan-ik-het-zelf-doen-boek! Daarom zie ik dit boek niet alleen als een roman, maar ook als een zelfhulp en atypisch managementboek.

Wellicht komt de vraag op welke inspiratie en leerzame zaken uit Speelpaard te halen zijn als het om professioneel leiderschap gaat? Door die lens lezende valt vooral de Don Quichot-achtige strijd tegen de ‘molens’ van de Jeugdzorg op: dit vraagt heel wat van haar professionele leiderschap! Waar het om gaat? Deze ‘strijd’ gaat om de door haar ontwikkelde therapie, waarmee zij uitbehandelde cliënten vooruithelpt. Met deze therapie is het dus mogelijk een structurele bijdrage te leveren op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg waar, zoals steeds in het nieuws, de nood hoog is – vooral als het gaat om de jongeren!

Contextuele Paarden Therapie

Selbeck doet er logischerwijs alles aan om haar Contextuele Paarden Therapie onder de aandacht te brengen. Hierbij wordt ze gesteund door degenen die het zelf ervaren hebben en door degenen die verder durven kijken en zich niet laten begrenzen door ‘we doen het altijd al zo’. Hoe de ‘strijd’ eraan toegaat lees je in Speelpaard, je krijgt een inkijk in de overleggen, moeilijkheden en heilige huisjes die de auteur tegenkomt. Dat beeld is ontluisterend. Om ook maar iets te kunnen bewerkstelligen moet Selbeck haar hoofd akelig ver boven het maaiveld uitsteken. En dat is iets wat keer op keer om moed vraagt en daarbij vraagt om een professionaliteit die niet mogelijk is zonder een goede basis onder haar professionele leiderschap.

De lessen uit dit boek kunnen dan ook legio zijn, of dat voor iedere lezer zo is, is een terechte vraag: je kunt struikelen over de schrijfstijl die soms wat ad hoc is, je kunt ook struikelen over het gevoel, de spiritualiteit, de openhartige beschrijvingen van persoonlijke relaties en de ongezouten woordkeuze. Persoonlijk maakt mij dat alles niet uit, bij mij voert na het lezen de boventoon dat er altijd veel te leren valt op persoonlijk en professioneel gebied. Verder rest bij mij na het dichtslaan van Speelpaard een gevoel van dankbaarheid, omdat Selbeck het gedurfd heeft juist dat te benoemen waar anderen angstvallig omheen (blijven) draaien.