Uploading is het scheppen en, inderdaad, uploaden van eigen content, in de vorm van eigen nieuwsverslagen, eigen opinies, eigen muziek, eigen video’s, enzovoort. Volgens Friedman zorgt ‘uploading’ voor behoud en versterking van de culturele autonomie en eigenheid. Er ontstaat als het ware een ‘plattewereldplatform’ dat je in staat stelt je eigen lokale cultuur naar de wereld te ‘uploaden’. Friedman vergelijkt dit ‘plattewereldforum’ met de bereiding van een pizza: elke cultuur stelt zijn eigen culturele smaak samen, en legt die op het ‘plattewereldforum’, de pizzabodem. Afbakken, ‘uploaden’ in dit geval, en klaar. Het wrange is hier dat Friedman in feite met eigen argumenten zijn argumenten ontkracht: het zijn de Amerikanen die de afbakpizza hebben bedacht, inclusief eigen smaakassortiment. En vervolgens mondiaal hebben geupload.
Toch ontkent ook Friedman niet dat de Amerikaanse cultuur aan een mondiale opmars bezig is. Wij mogen dat erg vinden, Friedman beschouwt het als iets volstrekt normaals en bovendien onontkoombaar. Wanneer Friedman wordt geconfronteerd met de discussie die bijvoorbeeld in Nederland woedt over Angelsaksen versus Rijnlanders, reageert hij verbaasd: natuurlijk is een bedrijf een geldmachine. Wanneer Van Bergen hem vertelt dat Nederlanders samenwerking en vakmanschap minstens zo belangrijk vinden als geld, zegt hij: ‘God bless you for that. Maar Amerika is nu eenmaal meer een land zoals Darwin het heeft beschreven. Dat heeft een wrede kant, maar het leidt wel tot efficiency en innovatie. Misschien niet bij de gevestigde bedrijven, maar juist wel bij nieuwe ondernemingen. Creatieve destructie, noemde Schumpeter dat proces. Ik geloof daar in en heb een voorkeur voor het Amerikaanse model, waar ik bovendien van verwacht dat het duurzamer is dan het Europese.’ En wanneer Van Bergen hem wijst op het socialere en daardoor plezieriger gezicht van Europa, zegt Friedman: ‘God bless you for that. Jullie stellen andere prioriteiten en als jullie die kunnen handhaven, moeten jullie dat beslist doen. Ik verwacht alleen dat dat niet mogelijk is.’
Over Pierre Pieterse
Pierre Pieterse was tot februari 2022 hoofdredacteur van Managementboek Magazine.
